Resultados de procura - Storni, Alfonsina, 1892-1938.

Alfonsina Storni

Alfonsina Storni, nada en Capriasca (Suíza) o 29 de maio de 1892 e finada en Mar del Plata o 25 de outubro de 1938, foi unha poeta e escritora arxentina do modernismo.

Os seus pais, propietarios dunha cervexaría en San Juan, regresaron a Suíza en 1891. En 1896 volveron a Arxentina xunto con Alfonsina, quen nacera durante a estancia da parella no país alpino. En San Juan asistiu á escola infantil e viviu a primeira parte da súa infancia. A comezos do século XX a familia mudouse a Rosario (provincia de Santa Fe), onde a súa nai fundou unha escola domiciliaria e o seu pai instalou un café preto da estación de ferrocarril Rosario Central. Alfonsina traballou como camareira no negocio familiar, pero dado que este traballo non lle gustaba independizouse e conseguiu emprego como actriz. Máis tarde percorreu varias provincias nunha xira teatral.

Storni exerceu como mestra en diferentes centros educativos, e durante este período escribiu as súas poesías e algunhas obras de teatro. A súa prosa é feminista. Unha corrente divide a súa obra en dúas partes: unha de corte romántico, que trata o tema desde o punto de vista erótico e sensual e amosa resentimento cara á figura do home, e unha segunda etapa na que deixa de lado o erotismo e aborda o tema desde un punto de vista máis abstracto e reflexivo. A crítica literaria, pola súa parte, clasifica en tardorrománticos os textos editados entre 1916 e 1925, e a partir de ''Ocre'' encontra trazos de vangardismo e recursos como o antisoneto (soneto en verso branco). As súas composicións reflicten, ademais, a doenza que padeceu durante gran parte da súa vida e amosan a espera do punto final da súa vida, expresándoo mediante a dor, o medo e outros sentimentos.

Foi diagnosticada con cancro de mama, do cal foi operada. A petición dun medio xornalístico realizouse un estudo de quiroloxía, cuxo diagnóstico non foi acertado. Isto deprimiuna, provocándolle un cambio radical no seu carácter e levándoa a descartar os tratamentos médicos para combatela.

Suicidouse en Mar del Plata lanzándose da escollera do Club Argentino de Mujeres. Alfonsina consideraba que o suicidio era unha elección concedida polo libre albedrío, e así o expresara nun poema dedicado ao seu amigo e amante, o tamén poeta suicida Horacio Quiroga. Hai versións románticas que din que se internou lentamente na mar; algunhas desas versións serviron para compoñer a canción «Alfonsina y el mar» baseada no seu suicidio, por Ariel Ramírez e Félix Luna e que foi interpretada por grandes autoras da canción latinoamericana como Mercedes Sosa ou Chabuca Granda. O seu corpo foi velado inicialmente nesa cidade balnearia e finalmente en Bos Aires. Os seus restos están soterrados no cemiterio da Chacarita.

En 2020 Manuel Antón Mosteiro García dedicoulle ''Alma de mar: XXI poemas para Alfonsina Storni,'' Ed. de autor, ISBN 9798690978709. proporcionado por Wikipedia