Literatura-ren sari nazionala jaso zuen 1959an. ''Amerikako Juana'' ezizena bere lanagatik jaso zuen. Uruguaiko Akademiako partaide hautatu zuten 1947an.
Juana Ibarbourou-ren liburuak hizkuntza ugaritan agertu izan diren, bere zenbait olerki Sabin Muniategik eta Santi Onaindiak euskaratuta daude. Amodioa du gairik behinena bere lanetan. Obra nagusiak hauek dira: ''Las lenguas del diamante ''(1919, ''Diamantearen mihiak''), berehala ospea eman zion liburua; ''Cántaro fresco ''(1920,'' Suil freskoa''), hitz lauz idatzitako olerkiak; ''Raíz salvaje ''(1922, ''Erro basa''), izadiaren amodioa azaltzen duena;'' La rosa de los vientos'' (1930, ''Haizeen orratza''), mina eta misterioaren azterketa zorrotza; ''Chico Carlo ''(1944) bere haurtzaroa kontatzen duen lana; ''Los sueños de Natacha'' (1944, ''Natacharen ametsak''), umeentzako antzerkia. 1968an bere olerki lanen bilduma bat argitaratu zuen, ''Los mejores poemas (Poema onenak)'' izenburupean.
Wikipediatik informazioa lortu